Andre klokt om 7 uur 's ochtends in bij de Kamoto Copper Company (KCC) in de Democratische Republiek Congo en vertrekt om 6 uur' s avonds. Het werk is fysiek veeleisend, en terwijl KCC Andre voorziet van lunch, zegt hij dat de voedselkwaliteit slecht is en dat hij daarna vaak honger heeft. Hij heeft ook dorst, met slechts iets meer dan een liter water per dag, ondanks het zwoegen diep onder de grond in een mijn die bloedheet wordt.
"We hebben KCC om meer water gevraagd, maar ze hebben niets gedaan", zei Andre, wiens echte naam wordt achtergehouden om zijn identiteit te beschermen, in een interview met de mensenrechtenwaakhondgroepRechten en verantwoordelijkheid in ontwikkeling(RAID), waarvan een transcript werd gedeeld metDe rand. "Ik heb vaak dorst, maar ik moet volhouden."
KCC is de grootste kobaltproducerende mijn ter wereld. Gelegen in het hart van de Katangan Copperbelt van de DRC, rolt de mijn elk jaar uitmeer dan 20.000 tonvan het zilverachtige metaal dat wordt gebruikt in batterijen van mobiele telefoons, laptops en elektrische auto's. KCC is grotendeels eigendom van en wordt geëxploiteerd door het multinationale mijnbouwbedrijf Glencore en is er trots opondersteuning van de lokale economieen handhavenhoge arbeidsnormen. 2020,Reutersmeldde dat Teslaeen deal getekendmet Glencore om een kwart van het kobalt van de mijn te kopen voor zijn EV-batterijen, een stap die wordt gezien als een poging om het te beschermen tegen beschuldigingen van mensenrechtenschendingen in zijn toeleveringsketen.
De DRC produceert ongeveer70 procentvan de wereldwijde kobaltvoorraad. Mensenrechtenwaakhonden zijn dat al jarenalarm slaanover gevaarlijke werkomstandigheden en het gebruik van kinderarbeid in de ambachtelijke mijnbouwsector, waar informele arbeiders (arbeiders die niet in dienst zijn van een bedrijf) met de hand kobalt delven met eigen middelen.
"Ik heb vaak dorst, maar ik moet volhouden."
Historisch gezien hebben grote, industriële, door bedrijven gerunde kobaltmijnen zoals KCC minder aandacht gekregen. Maar arbeidsvoorwaarden zijn erverre van ideaal, volgens interviews met bijna een dozijn huidige KCC-medewerkers en aannemers uitgevoerd door RAID enDe rand. De werknemers, die allemaal om anonimiteit vroegen vanwege bezorgdheid over vergeldingsmaatregelen van het bedrijf, beschreven dat ze lange dagen werkten met weinig voedsel en water tegen betaling die vaak niet de kosten van levensonderhoud dekt. Dat geldt met name voor werknemers die in dienst zijn via onderaannemers, die 44 procent uitmaken van het 11.000 man sterke personeelsbestand van KCC.
Jean, een KCC-bewaker die in dienst is van een onderaannemer, verdient slechts $ 135 per maand en werkt 50 uur per week. Een andere gecontracteerde bewaker, Marc, verdient $ 300 per maand door 66 uur per week te werken. Voor een gemiddeld huishouden van twee volwassenen en vier kinderen is dat in de regio een leefbaar loon$ 402 per maand, aldus RAID.
“Het eten is niet voldoende. Dit salaris is niets. Er is geen promotie bij ons bedrijf”, vertelt MarcDe rand.
De accounts van deze werknemers zijn een waarschuwing dat de EV-boom wordt aangewakkerd door uitgebuite arbeid diep in de toeleveringsketen. Mijnen zoals KCC staan centraal in eengeopolitieke wapenwedloopwaarin machtige landen en bedrijven zich haasten om de middelen te verwerven die nodig zijn om de overgang naar elektrische auto's en schone energie te domineren - terwijl investeerders tegelijkertijd zeer rijk worden. Maar de Congolese arbeiders die lange uren zwoegen om dit kritieke mineraal van de aarde te wrikken, krijgen er niet veel voor terug.
“Het is heel moeilijk; Ik kan slechts ongeveer 25 procent van mijn behoeften vervullen”, zei Jean in een interview met RAID. "Als er andere banen beschikbaar waren, zou ik er niet zijn."
Inantwoordop gedetailleerde vragen van RAID over de KCC-mijn, benadrukte Glencore haar toewijding aan de gezondheid en veiligheid van werknemers, het respecteren van de mensenrechten en "goede arbeidsomstandigheden en eerlijke salarissen", ook voorLeveranciers en onderaannemers van KCC. Alle directe KCC-medewerkers worden betaald boven de DRC'sminimumloonvan$ 3,50 USD per dag, zei het bedrijf, en van aannemers wordt ook verwacht dat ze een "billijke vergoeding" bieden die "in overeenstemming is met de DRC-wetgeving". Glencore zei ook dat alle KCC-medewerkers worden voorzien van persoonlijke beschermingsmiddelen die nodig zijn voor hun werk en dat werknemers en aannemers die ondergronds werken "minimaal" 1,5 liter water per dag krijgen, met een extra 1,2 liter voor degenen die 12-uursdiensten draaien. .
Maar arbeiders die spraken metDe randen RAID waren kritischer over de salarissen en arbeidsvoorwaarden bij KCC. Over het algemeen waren de werknemers het erover eens dat het mijnbouwbedrijf goed werk levert om de fysieke veiligheid van de werknemers te waarborgen, hoewel sommigen opmerkten dat er van tijd tot tijd ernstige verwondingen en doden vallen. (Sinds 2018 zijn er vijf doden gevallen in de mijn, waarvan twee vorig jaar, volgens Glencore.)
Voedsel en water zijn een ander verhaal: veel werknemers waarmee RAID sprak, vooral degenen die ondergronds in de mijn werkten, klaagden over chronische dorst tijdens het werk vanwege de arbeidsintensieve aard van het werk, hoge temperaturen en gebrek aan toegang tot kranen of fonteinen in de mijn. Dat zegt een woordvoerder van GlencoreDe randdat werknemers "zoveel water als ze nodig hebben" kunnen krijgen van drinkwaterstations in gemeenschappelijke ruimtes.
Monique, die werkt voor een schoonmaakbedrijf dat is gecontracteerd door KCC, zei dat zij en haar collega's geen water krijgen en daarom andere KCC-medewerkers erom moeten vragen.
"Ik heb vaak dorst op het werk", zei Monique, die ongeveer 50 uur per week werkt en $ 350 per maand verdient, in een interview met RAID.
Andere werknemers beschreven dat ze honger hadden op het werk. Francois, een KCC-medewerker die vijf diensten van 12 uur per week draait, zegt dat hij geen lunchpauze heeft en vaak het werk verlaat zonder de hele dag gegeten te hebben. "Ik zou graag pauzes hebben", zei François, maar "we staan onder druk om te produceren." Andre, die ook in ploegendienst van 12 uur werkt, zei dat de voedselkwaliteit "niet goed" is en dat er ondanks klachten van arbeiders geen verbeteringen zijn opgetreden.
"Het eten dat wordt gegeven is helemaal niet lekker", zegt Christian, een andere KCC-medewerker die werkt als elektricien. "Er zijn veel claims ingediend, maar tevergeefs." Glencore verteldeDe randdat het bedrijf elke dag een uitgebreide, uitgebalanceerde maaltijd biedt aan elke mijnwerker.
“Het eten is niet voldoende. Dit salaris is niets. Er is geen promotie bij ons bedrijf.”
Veel KCC-medewerkers geïnterviewd doorDe randen RAID, waaronder enkele van degenen die rechtstreeks bij KCC in dienst waren en wier salaris meestal meer dan $ 800 per maand bedroeg, zeiden dat hun inkomsten niet voldoende waren om in hun dagelijkse behoeften te voorzien. Verschillende klaagden ook over de moeilijkheid om promotie te krijgen bij het bedrijf, waarbij ze beweerden dat buitenlanders worden ingehuurd om topposities te vervullen voor salarissen die veel hoger liggen dan wat de Congolezen verdienen.
"Ze halen mensen van elders [voor management], wat resulteert in geen promotie voor Congolezen", zei François. "Je kunt 10 jaar werken en dezelfde baan hebben."
De moeilijkheid om promotie te krijgen is "het negatieve punt van het bedrijf", zegt Christian, die al zeven jaar bij KCC werkt zonder er een te krijgen.
Glencore vertelde RAID dat het zich inspant om het aantal managementposities van Congolese staatsburgers te vergroten en dat het cijfer vanaf juli 2021 85 procent bedroeg. Het zei ook dat het de afgelopen vijf jaar meer dan 3.000 werknemers heeft gepromoveerd, waarvan de meeste Congolese onderdanen, en dat Congolese en niet-Congolese werknemers "gelijk worden behandeld wat betreft voordelen en bonussen". Alle salarissen voor buitenlandse en Congolese werknemers zijn "benchmarked en zijn marktconform", aldus een woordvoerderDe rand.
Anneke Van Woudenberg, uitvoerend directeur van RAID, baart de problemen die medewerkers van KCC aan de orde stellen zorgen. Maar mijnbouwbedrijven zijn vaak terughoudend om vrijwillige verbeteringen aan te brengen in hun arbeidspraktijken die ten koste kunnen gaan van hun bedrijfsresultaten, zoals het betalen van een leefbaar loon aan alle werknemers.Benjamin Sovacool, een professor energiebeleid aan de Universiteit van Sussex die heeftonderzoek naar gedaankobaltwinning in de DRC, zegt dat bedrijven hun normen vaak afstemmen op de vereisten van het land waarin ze actief zijn: "En Congo heeft enkele van de slechtste best practices die er zijn."
INVAL
Om het probleem nog groter te maken, zegt Van Woudenberg dat bedrijven vaak hun naleving zullen aanprijzenmensenrechtennormen in de industriedie gericht zijn op een beperkt aantal problemen. Bijvoorbeeld in de meest recenteimpact rapport, verklaarde Tesla dat het alleen werkt met kobaltleveranciers in de DRC die zich conformeren aan het Responsible Minerals InitiativeVerantwoord mineralenverzekeringsproces(RMAP), waarvannormenfocus op dwangarbeid en de ergste vormen van kinderarbeid. Hoewel de normen van RMAP belangrijk zijn, richten ze zich op twee "zeer beperkte kwesties rond arbeidsrechten", zegt Van Woudenberg.
"In feite ligt de lat zo laag bij het respecteren van de rechten van werknemers dat het grotendeels zinloos is", voegt ze eraan toe. Tesla heeft in 2019 zijn public relations-afdeling opgeheven en reageert niet meer op vragen van verslaggevers.
Sovacool zegt dat Glencore "duidelijk meer" kan doen om de omstandigheden voor arbeiders in de KCC-mijn te verbeteren. Tegelijkertijd had hij het gevoel dat het bedrijf beter op de hoogte is van arbeidsrechtenkwesties dan sommige van zijn concurrenten. Deze indruk lijkt overeen te komen met de bevindingen vaneen recent RAID-rapport, die werknemers van KCC interviewde, evenals vier andere grote industriële mijnen, waaronder drie - Sino-Congolaise des Mines of Sicomines; Société Minière de Deziwa of Somidez; en Tenke Fungurume Mining, of TFM, die voor het merendeel in handen zijn van verschillende Chinese bedrijven en één, Metalkol, in handen van een in Luxemburg gevestigd bedrijf.
De drie Chinese mijnen zorgen voor een constante aanvoer van kobaltnaar 's werelds grootste EV-markt. Deskresearch door RAID geeft aan dat er ook wat kobalt uit TFM wordt aangeleverdUmicore's Kokkola-raffinaderij in Finlanden van daaruit naar de Europese toeleveringsketen voor EV-batterijen. In december, Umicore en Volkswagenkondigde een nieuwe joint venture aanEV-batterijen ontwikkelen.
“De lat ligt zo laag bij respect voor werknemersrechten dat het grotendeels zinloos is”
Bij al deze mijnen vond RAID een patroon van lange werktijden, lage vergoedingen en intensief gebruik van onderaannemers die vaak veel minder verdienen dan directe werknemers. Maar arbeiders in deze andere mijnen klaagden ook over gewelddadig misbruik, discriminatie en extreem onveilige werkomstandigheden. Mijnwerkers beschreven dat ze werden gevraagd om gevaarlijk werk uit te voeren zonder de juiste veiligheidsuitrusting, dat ze kort na het oplopen van ernstige verwondingen weer aan het werk moesten gaan en dat ze getuige waren van vermijdbare sterfgevallen. Werknemers die door RAID werden geïnterviewd, beweerden ook dat werknemers werden geslagen, geschopt, gegeseld met stokken en uitgescholden door hun Chinese supervisors. Geen van de bedrijven achter deze mijnen reageerde op verzoeken om commentaar vanDe rand.
"Ze behandelden ons als dieren, niet als mensen", zei een voormalige medewerker die in 2020 bij TFM werkte als bewaker, in een interview dat werd gedeeld metDe rand.
Onderzoeken zoals RAID's brengen EV-bedrijven die op de consument gericht zijn in een moeilijke positie. Een belangrijk verkoopargument van EV's is dat deze auto's beter zijn voor de planeet. Maar consumenten die zich mogelijk aangetrokken voelen tot een elektrische auto vanwege zijn groene eigenschappen, kunnen zich anders voelen als ze horen dat de batterij erin is gemaakt met uitgebuite arbeid.
Het reputatierisico is zo ernstig dat sommige bedrijven,zoals TeslaEnAlgemene motoren, onderzoeken nieuwe batterijchemieën die minder kobalt gebruiken of volledig vervangen door andere metalen. (Vorig jaar, Tesla-CEO Elon Muskaldus op Twitterdat het kobaltverbruik van het bedrijf "binnenkort naar nul" zou gaan, hoewel het onduidelijk blijft wanneer dat precies zal zijn.)
Maar het elimineren van kobalt verandert niets aan het feit dat tot de wereld aanzienlijkverhoogt de recycling van EV-batterijen, zullen de meeste batterijmetalen uit de aarde moeten worden gewonnen. En er zijn geen garanties dat de metalen in eennikkelof aluminiumrijke batterij zal onder betere omstandigheden worden gewonnen dan kobalt. Tegelijkertijd, als machtige spelers ervoor kiezen om volledig te desinvesteren uit landen als de DRC om reputatieschade te voorkomen, dan is dat zomeer kwaad kan doenaan lokale arbeiders en economieën dan aan uitbuitende mijnen.
En het kan jaren duren voordat nieuwe, kobaltvrije batterijen die dezelfde prestaties kunnen leveren als kobaltrijke batterijen, algemeen worden overgenomen door de industrie. Terwijl ze in ontwikkeling zijn, zal de EV-boom blijven versnellen, waardoor de wereldwijde vraag naar kobalt zal stijgentot 20-voudigin de komende twee decennia.
Nu de vraag stijgt, vrezen advocaten als Van Woudenberg dat de situatie van de Congolese mijnwerkers zal verslechteren, tenzij de industrie gedwongen wordt rekening te houden met haar arbeidspraktijken. Mijnbouwbedrijven en consumentgerichte EV-merken hebben allebei de verantwoordelijkheid, zegt ze, om "veel sterkere ESG-referenties" toe te passen, inclusief ervoor te zorgen dat alle werknemers in hun toeleveringsketens een leefbaar loon krijgen en dat niemand het slachtoffer wordt van misbruik op de werkplek.
Maar gezien de vrijwillige aard van de arbeidsnormen in de industrie, gelooft Van Woudenberg dat regeringen uiteindelijk zullen moeten ingrijpen en nieuwe wetten en regels moeten opstellen om ervoor te zorgen dat mineralen die worden gewonnen om de transitie naar schone energie te ondersteunen, op verantwoorde wijze worden gewonnen.
Als dat niet gebeurt, een deel van de mensenminst verantwoordelijk voor de klimaatcrisiszou kunnen eindigen met het betalen van een hoge prijs om het op te lossen.
Correctie: Een eerdere versie van het verhaal suggereerde dat een van de ondergrondse mijnwerkers van KCC in een dagbouwmijn werkt. De dagbouw en ondergrondse mijnen zijn verschillende onderdelen van de mijnbouwactiviteiten van KCC. De tekst is gecorrigeerd en The Verge betreurt de fout.