Manchester United-aanvrager Sir Jim Ratcliffe: hoe heeft hij het gedaan met zijn andere clubs? (2024)

AlsManchester Unitedsupporters vragen zich af hoe de club ten onder gaateigendom van Sir Jim Ratcliffe, konden ze kijken hoe het gaat met twee andere teams die eigendom zijn van zijn bedrijf Ineos.

De Franse club Nice eindigde met drie punten op aChampions Leagueplaats in de Ligue 1 vorig seizoen en bereikten hun eerste grote bekerfinale in een kwart eeuw, waarbij ze Paris Saint-Germain versloegen.

Maar dit seizoen staat het vlaggenschip van het voetbalproject van Ineos midden op tafel met een interim-manager en een aantal spraakmakende nieuwkomers die moeite hebben om indruk te maken.

De andere club van het bedrijf, Lausanne-Sport, staat veel hoger in hun respectieve ranglijst, slechts een paar punten verwijderd van de top van de Zwitserse Challenge League.

Dat is echter het tweede niveau van Zwitserland. De degradatie van vorig seizoen uit de hoogste klasse was de tweede in de vijf jaar dat Ineos eigenaar was, te midden van onrust onder supporters bij degenen die de club runnen.

Een onmiddellijke terugkeer naar de topklasse is de minimale verwachting van de fans. Hun huidige positie, op de derde plaats, zou alleen voldoende zijn om een ​​play-off te bereiken.

Aan het hoofd van dit alles staat Ratcliffe: miljardair in de petrochemie; een van de rijkste mensen van Groot-Brittannië; en, volgens sommige aanhangers van United, het tegengif voor het 18-jarige bewind van schulden, dividenden en dalende normen van de familie Glazer.

Zoals Ratcliffe de afgelopen zes jaar van Ineos' voetbalactiviteiten heeft geleerd, is het bezitten van een club zelden eenvoudig.

Ineos' eerste kennismaking met voetbal vond iets meer dan vijf jaar geleden plaats aan de oevers van Lac Leman (ook bekend als het Meer van Genève), niet ver van het Zwitserse hoofdkantoor van het bedrijf in Rolle.

Lausanne was zevenvoudig kampioen van Zwitserland, hoewel hun laatste titel op de hoogste vlucht in 1965 kwam. Een overname door een bedrijf met een jaaromzet van vandaag$ 65 miljard (£ 54 miljard) – en een eigenaar met een nettowaarde van £ 6,1 miljard,volgens de Sunday Times Rich List uit 2022 - werd verwelkomd, niet in de laatste plaats vanwege een recente confrontatie met financiële ondergang.

Degradatie in 2002 wegens het niet verkrijgen van een licentie van de Zwitserse voetbalbond werd een jaar later gevolgd door een faillissem*nt. Ze moesten opnieuw beginnen en hervormen - zoals Lausanne-Sport - in het vierde niveau.

De club, die sinds de jaren 1930 in de hoogste klasse had gestreden, heeft sindsdien tussen divisies gejojoed.

Het eigendom van Ineos heeft gezorgd voor financiële stabiliteit en zekerheid. "Het hebben van een solide eigenaar vormde een belangrijke garantie voor de duurzaamheid van onze club", zegt Vedouble, een Lausanne-fan die de blog Les Pontheses beheert en onder een pseudoniem schrijft.

“Zonder hen hadden we zeker de professionele wereld moeten verlaten bij gebrek aan een geloofwaardige koper.”

Ambities waren in het begin iets grootser dan alleen overleven. David Thompson, de toenmalige CEO van Ineos Football, prees de mogelijkheid van Europese kwalificatie na voltooiing van de overname. In plaats daarvan kwam zes maanden later de eerste degradatie.

De plaats van Lausanne in de Challenge League werd bevestigd door een 3-0 nederlaag tegen Thun waarin ze eigenlijk maar twee doelpunten incasseerden. De wedstrijd werd na 70 minuten gestaakt omdat een groep Lausanne-supporters het uiteinde aanviel en een 3-0 nederlaag werd later toegekend.

"Ineos ontdekte dat de rijkste sport ter wereld zijn eigen regels heeft die adviseurs op het gebied van fusies en overnames niet beheersen", schreef de lokale krant 24 heures.

Ineos bleef investeren. Plannen om een ​​stadion met een capaciteit van 12.000 te bouwen dat dateerde van vóór de overname van Ineos, werden verbeterd, met de opening van het moderne Stade de la Tuiliere drie jaar geleden.

In vijf jaar tijd heeft Ineos naar schatting 50 miljoen Zwitserse frank geïnvesteerd (44,9 miljoen pond; $ 54,3 miljoen).

"Als sport net zo goed zou zijn als marketing, zouden we elk jaar in de top drie van de Super League staan", zegt Vedouble.

Toch is de goodwill die door de investering van Ineos bij supporters is gegenereerd, ondermijnd door misstappen.

Twee maanden na de eigendom onthulde Ineos een nieuw ontwerp van het clubwapen dat de 'o' in Lausanne-Sport op dezelfde manier vormde als de 'o' in het Ineos-logo. Er werd ook een oranje rand toegevoegd aan de traditionele kleuren wit en blauw.

Fans waren ontevreden. Vedouble omschrijft het incident persoonlijk als “ongetwijfeld het grote minpunt van de afgelopen vijf jaar”.

"Velen vatten deze verandering op als een belediging en accepteerden het niet, ikzelf was de eerste", zegt hij. “Je knoeit niet met meer dan 120 jaar geschiedenis en al helemaal niet om financiële redenen. De historische kleuren van een club en het logo moeten worden gerespecteerd.”

Het herontwerp werd herzien, waarbij de Ineos 'o' en oranje werden verwijderd na overleg met fans, maar het was de eerste van verschillende incidenten die de relatie tussen het eigendom en de supporters onder druk zette.

Thompson was een populaire figuur, woonde regelmatig wedstrijden bij en hielp zelfs met het serveren van bier op wedstrijddagen, maar een paar maanden voor de overname van Nice in 2019 werd hij vervangen door de broer van Sir Jim, Bob Ratcliffe.

Lausanne promoveerde het volgende seizoen terug naar de Zwitserse topvlucht, maar die zomer werd sportief directeur Pablo Iglesias ontslagen te midden van een herstructurering van de voetbalactiviteiten van Ineos en een overstap naar een model met meerdere clubs.

De vervanger van Iglesias was Souleymane Cisse, die in 2006 Racing Club Abidjan in Ivoorkust mede-oprichtte - nu de derde club in de stal van Ineos. Cisse werkte nauw samen met Julien Fournier, zijn equivalent in Nice, terwijl het multiclubproject van Ineos vorm kreeg en er een duidelijke hiërarchie tot stand kwam.

Het team van Lausanne voor hun eerste seizoen in de Super League werd aangevuld met zeven huurlingen van Nice, van wie velen waren overgestapt naar de Ligue 1-club van RC Abidjan.

Giorgio Contini, de coach die Lausanne terug naar de Super League had geleid, vertrok aan het einde van het seizoen 2020-2021, zijn contract werd niet verlengd ondanks een respectabele zesde plaats. Zijn vervanger, Ilija Borenovic, hield het amper vol tot halverwege de volgende campagne.

Het seizoen van Lausanne kwam tot een dieptepunt en won nog maar twee keer onder verzorger Alain Casanova om onderaan de Super League te eindigen en 19 punten vrij te maken om de veiligheid te garanderen. Op de vijfde verjaardag van de overname van Ineos zou Lausanne weer tweederangs voetbal spelen.

“Ineos zette alles op zijn kop door de teugels van LS aan Nice te geven. Vandaar een identiteitsverlies dat erg duur is geweest, 'vertelde Stefan Nellen, de voormalige vice-president van Lausanne onder Ineos-eigendom, aan 24 heures.

"Het is nog steeds moeilijk te begrijpen wat het project is", zegt Vedouble. “De supporters zijn zich ervan bewust dat Ineos investeert en dat dit essentieel is voor het voortbestaan ​​van Lausanne-Sport. Iedereen is heel dankbaar, ook ikzelf. De tegenslagen van de afgelopen vijf jaar hebben echter hun sporen nagelaten.”

Het verhaal van de overname van Nice door Ineos in augustus 2019 begint acht maanden eerder op een persconferentie, toen voorzitter Jean-Pierre Rivere en sportief directeur Fournier hun ontslag aankondigden.

Een consortium onder leiding van Chien Lee, Alex Zhang en Paul Conway - NewCity Capital, dat later onder meer in Barnsley zou gaan investeren - had drie jaar eerder een belang van 80 procent in de Cote d'Azur-club gekocht.

Een derde plaats in de Ligue 1 volgde, Nice's beste in 41 jaar, en een titeluitdaging leek op een gegeven moment zelfs mogelijk voor een club die in 1959 voor het laatst tot kampioen werd gekroond.

Achter de schermen stapelden de problemen zich echter op.

"Het is een publiek geheim dat we onze meningsverschillen hebben gehad met onze eigenaren en deze spanningen zijn toegenomen tijdens de transferperiode", zei Rivere, een voormalige speler in het jeugdsysteem van Nice, bij de aankondiging van zijn beslissing om begin 2019 te vertrekken.

Hij en Fournier zouden echter voor het einde van het jaar terug zijn. Onverschrokken door de uitdagingen in Lausanne, rondde Ineos die zomer de overname van Nice af.

Rivere en Fournier werden door Ineos in hun oude posities hersteld en werkten samen met Bob Ratcliffe aan het runnen van de club.

De verwachtingen waren hooggespannen gezien het profiel en de financiële middelen van de nieuwe eigenaar en ze maakten een goede indruk. Degenen die met de Ratcliffes in Nice hebben gewerkt, zeggen dat ze open en toegankelijk zijn.

"Jim is betrokken bij alle beslissingen", zegt een voormalige medewerker van Nice, die samen met anderen in dit artikel spreekt op voorwaarde van anonimiteit om relaties te beschermen.

"Hij was er niet elke dag, Bob was er elke dag, maar soms, als een groot bedrijf een voetbalclub koopt, zie je de jongens nooit - alleen hun nummer drie of nummer vier. Jim zou beslissingen nemen.

Maar net als in Lausanne moeten de visie, ambitie en het optimisme aan het begin van het eigendom van Ineos nog volledig worden gerealiseerd.

Een punt van kritiek is dat Ineos te veel vertrouwen stelde in de cijfers die er voor hen waren, in de overtuiging dat dezelfde structuren alleen maar meer investeringen nodig hadden om de resultaten te verbeteren.

"De mensen bij de club waren eerder goed voor het midden van de tafel, maar ik denk dat toen Ineos de club kocht, ze Champions League wilden", zegt een voormalige medewerker.

"Als je elk jaar in de Champions League wilt spelen, moet je mensen hebben die weten hoe ze elk jaar in de Champions League moeten spelen."

Tot dat moment werkte het oude systeem. Rivere en Fournier - samen met hoofdcoach Lucien Favre - waren verantwoordelijk voor de indrukwekkende afwerkingen voorafgaand aan de overname, gebouwd op een model van het verwerven van jong, goedkoop talent en verkopen met winst.

Een jaar voordat het Ineos-tijdperk begon, werd Nice verkochtJean Michaël Seri, Maxime Le Marchand en Alassane Pleidooi voor een gecombineerde vergoeding van £ 52 miljoen. Samen kosten ze slechts £ 2,1 miljoen.

Het was logisch om terug te keren naar degenen die verantwoordelijk waren voor de implementatie van dat model. Toch leidde de komst van Ineos er ook toe dat Nice hun transferbeleid veranderde om die sprong naar het volgende niveau te maken.

Terwijl de netto-uitgaven van Nice op de transfermarkt vóór de overname doorgaans positief waren, liet Ineos de portemonnee los. In de afgelopen drie en een half jaar heeft Nice netto meer dan 100 miljoen euro uitgegeven.

Afgelopen zomer zijn een aantal spraakmakende namen bekend gewordenEredivisiewaarnemers kwamen terecht aan de Côte d'Azur - mede door de invloed van eerstgenoemdeKristallen paleissportief directeur Iain Moody, die als adviseur voor de club werkte.

Ross Barkley enAäron Ramseyaangekomen op gratis transfers. Nicolas Pepe, Joe Bryan en Mads Bech Sorensen werden uitgeleend.Kasper Schmeichelaangekomen voor een verlaagde prijs.

Op de laatste dag van de recente transferperiode van januari kwam Terem Moffi op huurbasis van Lorient tot het einde van het seizoen met een aankoopverplichting van € 30 miljoen - een vergoeding die hem de recordondertekening van Nice zal maken.

De loonsom van Nice aan het einde van het seizoen 2020/21 bedroeg € 55,2 miljoen – ongeveer het gemiddelde voor een Ligue 1-club. Dat cijfer is ontleend aan de meest recente reeks gepubliceerde rekeningen van Nice, die een verlies van € 29,6 miljoen laten zien tijdens het eerste volledige jaar dat Ineos de leiding heeft, wat het voorgaande jaar een verlies van € 14,5 miljoen opleverde.

Het effect van COVID-19 is uit die cijfers niet te ontrafelen en het is niet ongebruikelijk dat ambitieuze nieuwe eigenaren speculeren om te accumuleren. Maar fans hadden misschien gedacht dat de bereidheid om geld uit te geven zich zou hebben vertaald in meer succes.

"Mensen verwachtten zoveel als ze de naam van het bedrijf zien, maar zo werkt het niet", zegt een bron dicht bij het bedrijf. "Als je niet rijk bent maar wel intelligent, denk je soms dat als je geld had, het gemakkelijk zou zijn, maar dat is niet zo."

Patrick Vieira loodste Nice naar de vijfde plaats voordat het eerste seizoen van Ineos aan het roer werd afgebroken door de pandemie. Vieira werd ontslagen na een teleurstellende start van het seizoen 2020-2021 en interim Adrian Ursea deed het niet veel beter.

Als Vieira's vaste vervanger stelde Ineos Christophe Galtier aan, die Lille zojuist op opmerkelijke wijze naar de Ligue 1-titel had geleid.

De macht van Paris Saint-Germain overwinnen voor een tweede seizoen op rij was altijd onwaarschijnlijk, maar eind februari stond Nice tweede in de Ligue 1, 15 punten achterstand op de eerste plaats, maar met realistische aspiraties van Champions League-kwalificatie.

Toch begon het seizoen 2021-2022 van Nice te ontrafelen, met spanningen tussen Galtier en sportief directeur Fournier die achter de schermen opliepen en tot een hoogtepunt kwamen in de weken na de nederlaag in de Coupe de France-finale tegen Nantes.

De ploeg van Galtier verloor ook vier van hun laatste 10 wedstrijden in de Ligue 1 en eindigde op een teleurstellende vijfde plaats. Een trofee of een Champions League-plaats vorig seizoen zou het eerste echte, tastbare succes van het Ineos-tijdperk zijn geweest. Nice kwam op beide punten net tekort.

Als Ratcliffe ervan beschuldigd zou kunnen worden dat hij niet genoeg veranderde toen hij het roer overnam in Nice, was het afgelopen jaar eerder een revolutie dan evolutie - niet alleen aan de Côte d'Azur, maar in de hele voetbaloperatie van Ineos.

In Lausanne leidde de impopulariteit van Cisse onder de supporters uiteindelijk tot zijn vertrek, waarbij hij nu toezicht houdt op de operaties bij RC Abidjan. Ludovic Magnin, een inwoner van Lausanne, is het nieuwe gezicht in de dug-out.

Bij Nice vertrok Galtier naarPSGen Fournier voor Parma. De vervanger van Galtier was Favre – een ander pre-Ineos-figuur dat weer in de kudde kwam – maar hij werd vorige maand ontslagen na een teleurstellende start.

Het belangrijkste van alles is echter dat Bob Ratcliffe is vertrokken en niet langer de voetbalactiviteiten van Ineos leidt. De jongere Ratcliffe-broer werd niet vervangen als hoofd voetbal, maar Ineos installeerde in plaats daarvan nieuwe CEO's in Nice en Lausanne.

Al deze veranderingen volgden op een audit onder leiding van Sir Dave Brailsford, die eind 2021 werd aangesteld als sportdirecteur van Ineos.

De algemeen directeur van wielerploeg Ineos Grenadiers - voorheen Team Sky en Team Ineos - kreeg de taak om Nice in overeenstemming te brengen met de andere, meer succesvolle takken van de sportieve activiteiten van het bedrijf.

Brailsford is een bekende figuur in de Britse sport als het brein achter de dominantie van het wielrennen door Groot-Brittannië op de Olympische Spelen en voor zijn rol bij Team Sky, waar hij toezicht hield op zes Tour de France-overwinningen in zeven jaar tijd.

In een parlementair rapport uit 2018 werd echter beweerd dat Team Sky prestatiebevorderende medicijnen had gegeven aan rijders die naar verluidt bedoeld waren voor de behandeling van medische aandoeningen.

In 2021 oordeelde een tribunaal dat Richard Freeman, voormalig arts van British Cycling en Team Sky, tien jaar eerder testosteron had besteld "wetende of gelovende" dat het aan een renner zou worden gegeven wegens dopinggebruik.

Een verklaring van Team Ineos - die in 2019 de sponsoring van Sky overnam - zei: "het team gelooft niet dat een atleet ooit Testogel of een andere prestatiebevorderende stof heeft gebruikt of geprobeerd heeft te gebruiken".

Brailsford is de hele tijd de algehele leiding over het wielerteam gebleven, maar heeft afstand genomen van het dagelijkse management en zijn verantwoordelijkheden uitgebreid naar de sportieve interesses van Ineos in zeilen, Formule 1, rugby, marathonlopen en voetbal.

Hij werkt samen met Jean-Claude Blanc, de voormalige algemeen directeur van PSG die de nieuwe sportdirecteur van Ineos is.

Blanc is een ervaren, gerespecteerde operator. Voormalig algemeen directeur bijJuventustijdens hun wederopbouw na Calciopoli begon Blanc begin deze maand met werken. Hoewel de focus van Brailsford wordt beschreven als "prestatiebeheer van wereldklasse", zal Blanc toezicht houden op het volledige sportportfolio van het bedrijf.

Lausanne stuitert er nog steeds tussenZwitserland's eerste en tweede laag, maar met verbeterde faciliteiten en meer financiële zekerheid.

Nice overtreft ook nauwelijks de verwachtingen, maar doorbreken bij de elite is een uitdaging in een competitie met slechts twee automatische Champions League-kwalificatieplaatsen, vooral wanneer een daarvan wordt dichtgenaaid door PSG.

Hoewel de afgelopen 12 maanden turbulent waren, beginnen de resultaten te verbeteren onder zaakwaarnemer Didier Digard, die ongeslagen is sinds hij een maand geleden de leiding nam.

Het is te hopen dat de veranderingen bij beide clubs in het afgelopen jaar Ineos dichter bij succes op het veld brengen, wat volgens een bron met ervaring in het werken met Ratcliffe de ultieme motivatie van de miljardair is.

Een kortere weg om dat te bereiken zou het kopen van een grotere club met een hoger profiel zijn.

Ratcliffe lanceerde een laat bod van £ 4,25 miljardChelsea, dat bij voorbaat werd afgewezen door de Raine Group, de investeringsbank die ook de verkoop van United leidt.

Terwijl sommigen die onder Ratcliffe hebben gewerkt moeite hadden om de logica te zien achter het verwerven van een mid-level club als Nice, is de allure van het bezitten van Chelsea of ​​United duidelijk.

"Ze beseffen dat de geschiedenis van een club belangrijk is en dat het soms, zelfs met het geld, ingewikkeld is om dingen te veranderen", zegt een anonieme bron om relaties te beschermen.

Een hindernis die moet worden genomen, zou het multiclubmodel van Ineos kunnen zijn. Volgens artikel vijf van het UEFA-reglement mogen twee of meer clubs die geacht worden deel uit te maken van dezelfde eigenaar, niet deelnemen aan dezelfde UEFA-competitie.

Hoewel dit niet zo'n direct risico is als met de gerapporteerde Qatarese interesse in United en Qatar Sports Investments' eigendom van PSG, is het vooruitzicht dat United en Nice in dezelfde Europese competitie gaan strijden niet ver weg.

Als beiden zich bijvoorbeeld zouden kwalificeren voor de Champions League, zou het afhangen van hoe het bestuursorgaan van het Europese voetbal hun eigendommen zou zien of ze allebei in de competitie zouden kunnen spelen.

In dat scenario zou Ratcliffe gedwongen kunnen worden om een ​​keuze te maken op dezelfde manier als Red Bull deed toen het zijn eigendom van Salzburg in 2017 herstructureerde, waardoor de Oostenrijkse club enRB Leipzigom deel te nemen aan dezelfde UEFA-competities.

Een dergelijke keuze voor Ineos is echter een lange weg te gaan. Daarvoor moet er een race worden gewonnen om de sleutels van Old Trafford.

De tijd van Ineos in Lausanne en Nice is tot nu toe een steile leercurve geweest. Bij United zou het alleen maar steiler worden.

(Bovenste afbeelding: ontworpen door Eamonn Dalton met behulp van Getty Images)