Thoreaus waar leefde en wat leefde voor Filosofie Essay (2023)

Neem even de tijd en denk een paar seconden na over wat je op een normale dag hebt gedaan. De meesten van ons zouden zeggen dat we ons normaal gesproken door onze typische dagelijkse taken haasten, of wat dan ook, en proberen die één voor één af te ronden, zoveel als mogelijk, in een bepaalde tijd. Taken kunnen in elke persoon verschillen van verschillende leeftijden, posities, klassen of zelfs levensstijlen. Maar die dingen geven ons één gemeenschappelijk ding, een aard van wat we 'het chaotische' noemden. Dan, aan het einde van de dag, zijn we uitgeput van de stress van de chaos en routines van de dag. Heel vaak hebben we geen tijd, of misschien met een gebrek aan bereidheid, om tijd door te brengen met onze geliefden en dingen te doen waar we gepassioneerd over zijn. In het essay "Waar ik woonde en waar ik voor leefde", spreekt de uitdrukking van Henry David Thoreau [1817-1862] me aan op het belang en de waarde van het eenvoudige leven dat de natuur biedt, dat volgens mij nu net zo noodzakelijk is als in zijn tijd. Ik steun de filosofie en het idee van Thoreau om een ​​eenvoudiger leven te leiden, waar men van elke activiteit kan genieten, waar men tevreden is in plaats van zich te haasten om zijn of haar dagelijkse chaos te beëindigen.

Ik vond de schrijfstijl van Thoreau complex en moeilijk te begrijpen in dat hele essay. Het heeft minstens 3 tot 4 komma's in elke zin, waardoor het moeilijker is om het helemaal te volgen. Het lijkt erop dat Thoreau zijn zinnen zo veel mogelijk informatie en woorden heeft gegeven, alsof ze van de pagina overliepen. Maar nadat ik dat een paar keer had herhaald, denk ik dat ik het basisargument dat hij probeert te maken, kon vasthouden.

Ik ontdekte dat Thoreau's "Waar ik woonde en waar ik voor leefde" een zeer overtuigend argument vormde om in het bos te gaan wonen. Veel voorbeelden hebben zijn overtuigingen in dat essay ondersteund. Het essay begint met Thoreau die op gepaste wijze zijn doel uiteenzet om naar een hut op Walden Pond te verhuizen. Hij beweert dat het bos een hooghartige plek is om dicht bij het leven te wonen. Tijdens zijn essay vereenvoudigde hij het leven tot een zo klein mogelijke vorm als hij kon. Ik ben het eens met zijn argument over het vereenvoudigen van het leven en het afsnijden van die niet essentieel zijn en de routines die we in ons dagelijks leven hebben. Thoreau verhuist naar het bos om 'het leven in een hoek te drijven en het tot zijn laagste niveau terug te brengen', en het feit dat hij 'diep wilde leven en al het merg van het leven eruit wilde zuigen' ('Natuurlijke handelingen' 33). Misschien, zelfs in deze recessieperiode, isoleren we ons elk jaar op een bepaald moment en verlichten we van alle stress die we het hele jaar door hebben gedragen en maken we ons leven eenvoudiger midden in de natuur. Maar misschien werkt het alleen voor degenen die tijd maken en tijd hebben, voor anderen kunnen ze er misschien niet van dromen.

Zijn respect voor de aard en het verlangen om eenvoud als de natuur te leven is bijna religieus en "verheerlijk God en geniet voor altijd van hem" ('Natural acts' 33). Hoewel hij het er niet over eens is of de wereld door God of door de duivel is gemaakt, twijfelt Thoreau erover, hij wil zijn leven zo intens mogelijk leven. "Laten we een dag zo weloverwogen doorbrengen als de natuur ..." Thoreau's interpretatie van de natuur is met bewondering, aanbidding en waarde (33). Maar het is alleen de manier waarop hij de natuur ziet, niet iedereen kon het met hem eens zijn, zelfs niet de schrijvers die over de natuur componeren.

Joyce Carol Oates [geb. 1938] uitdrukking, in haar essay "Against Nature" ('Natural Acts' 42), in de richting van de natuur "het onderwerp is er alleen bij de gratie van de taal van de auteur" suggereert dat we niet op onze zintuigen hoeven te vertrouwen, maar alleen op taal voor ons begrip van onze omgeving (45). Als er aan alle kanten van haar 'willekeurige, eigenzinnige, naamloze beweging' was, zou ze dat zelf niet eens weten: we zijn allemaal het product van moeder natuur. Betekenisloosheid kan de betekenis zelf niet voortbrengen. Haar overtuiging dat 'de natuur een mond is, of een enkele mond kan zijn', negeert de privileges van de geboorte en het bestaan ​​van de dood (46). De twee auteurs hebben daar dezelfde visie op, Thoreau stelt ook dat “toen ik kwam om te sterven, ontdek dat ik niet had geleefd”. Niettemin ontdekte ik dat ze allebei een diepe filosofische bezorgdheid hebben over de zin van het leven in hun essays.

Thoreau heeft vrijwel gelijk in de zin dat hij ons op een saaie manier laat robotiseren. Meestal hebben we allemaal onze eigen routines die we gedurende een groot deel van ons leven hebben gevolgd en die we niet graag willen veranderen. Tijdens het lezen van zijn essay was het enige dat ik niet helemaal begreep de trein, dwarsliggers en mensen langs het spoor of begraven onder het spoor "als sommigen het genoegen hebben om op een spoor te rijden, hebben anderen de pech om op te worden gereden". Mijn beste kennis om dat te begrijpen, is dat in de periode dat hij dit schreef (1854), hij de mensen bedoelt die rijk genoeg waren om op de nieuwe treinen te rijden op de nieuwe sporen die door het hele land reizen, en de mensen die het niet kunnen betalen, moesten de spoorlijnen bouwen voor hun levensonderhoud. Maar ik weet niet wat de relatie is tussen dit en het vereenvoudigen van ons leven, dus misschien begrijp ik nog steeds niet wat hij probeert te zeggen.

Concluderend, de beschrijving van Thoreau's zoektocht naar eeuwige waarheid is misschien wel zijn beste poëzie. Leven betekent niet alleen een fysiek functioneren, maar ook eeuwige vervulling van binnen. "Waar ik woonde en waar ik voor leefde" schetst de natuur als de eenvoudige manier van leven. Henry David Thoreau heeft een hoofddoel: de blindheid van de mensheid voor de natuur omkeren. Mensen streven er elke dag naar om de meeste rijkdom, het meeste voedsel, het meeste van alles te verkrijgen. Velen van ons ontdekten dat naarmate we ouder werden, het niet in wezen meer geld, roem of macht is die ons leven gelukkiger maken. Vaak zijn het de simpele dingen die we in ons leven kunnen doen die leiden tot het grote geluk in het leven.